Beestenboel

Aan het begin van onze relatie bijna 14 jaar geleden, namen wij 2 katten op ons flatje en een klein aquarium wat jaren leeg op mijn kamer bij mijn ouders had gestaan.
Toen wij verhuisde naar een eengezinswoning kwamen daar 2 katten bij en zette wij een groot aquarium neer, mijn oudste broer en zus hebben daaraan meebetaalt als verhuis/huwelijks/verjaardagscadeau.

Na 5 jaar verhuisde wij opnieuw en omdat ik toen vrijwel direct zwanger was van de derde hadden wij geen goede plek om het aquarium weer neer te zetten, onder andere vanwege de box.
Het aquarium was ook leeg omdat wij met het oog op de verhuizing geen nieuwe vissen meer kochten en ze inmiddels van ouderdom een voor een het leven lieten.

De verhuizing had ook een hoop geld gekost en daarom moesten wij eerst weer sparen, een aquarium is een dure hobby.
Dat sparen lukte niet, ons inkomen viel langzaam terug en wij hadden nog een aantal schulden waardoor onze maandlasten best hoog waren, ook de huur van dit huis was veel hoger en omdat het nét in de vrije sector viel kregen wij ook geen huurtoeslag meer.

Toen de situatie zo onhoudbaar werd dat ik niet meer wist hoe we het voer voor onze 4 katten moesten betalen, heb ik met pijn in mijn hart op Twitter gevraagd of iemand 2 katten van ons wilde overnemen.
Mijn oudste zus kreeg hier lucht van en kwam toen een grote zak kattenvoer en kattenbakvulling brengen, waardoor we ze konden houden.
Diezelfde zus vroeg of ze ons aquarium mocht lenen, zolang we het niet zelf gebruikte, dus stond het bij haar.

Langzaam klommen we omhoog en betaalden onze schulden af zodat onze maandlasten begonnen te zakken.
In 2014 overleden er 2 katten, beide met ernstige nierproblemen.
Voor iemand die altijd veel dieren heeft gehad is 2 katten overhouden weinig kan ik je vertellen.

Begin 2015 bereikte we een nieuw dieptepunt, onze schulden waren eind 2013 afbetaald en 2014 ben ik bezig geweest met het halen van mijn rijbewijs, we hadden dus nog geen buffer voor de dure reparaties aan de auto en het betalen van het eigen risico waardoor wij €3000 in het rood stonden.

Maar eind 2015 eindigden wij met €10.000 spaargeld, de kinderen waren al wat groter en toen begon het te kriebelen; geen katten erbij maar een hond!
We besloten te wachten totdat we ons huis hadden gekocht, maar één van mijn vriendinnen op Facebook deelde (heel gemeen) iedere keer hondjes van de stichting waar zij er ook 2 geadopteerd had.

Ook in september deelde zij een aantal berichten en toen gebeurde het; de meest leuke, lieve, schattigste hond ooit kwam voorbij!
Ik liet haar aan mijn man zien, we keken elkaar aan en we zeiden: dit is ze! Dit is onze hond!
Kijk:

De adoptiekosten waren €300, maar omdat het via een stichting ging hebben wij €400 overgemaakt.

Ze komt uit Roemenië waar ze gevonden is op straat, voor die €300 is ze ingeënt, gechipt, onderzocht op diverse ziektes en hier naartoe gehaald, dus ik vond de kosten reuze meevallen.

Bovendien had ze daar Babosia (tekenkoorts) gehad en daarom een bloedtransfusie, die kosten hadden ze niet eens aan ons doorberekend.

20 november konden wij haar eindelijk ophalen, en ze is net zo lief, leuk en schattig als wij ons hadden voorgesteld!

Wij hebben natuurlijk wel naast de adoptie nog de nodige kosten gemaakt, de bench konden wij gelukkig lenen, maar wij hebben nog een benchkussen en een kleed ervoor gekocht. Nog speeltjes, tuigje, riem, voer en snoepjes en ze is een aantal keer bij de dierenarts geweest want helaas had ze Guardia (een parasiet).

In de tussentijd had mijn zus gevraagd of wij ons aquarium weer terug wilde hebben zodat ze ruimte kon maken voor een vogel, de hartenwens van haar jongste zoon.

Wij hebben toen een plekje gemaakt en dus ook nog nieuwe ornamenten en vissen gekocht, bij elkaar zo'n €300.

En daarom is de post dieren zo hoog afgelopen jaar, maar ik voel mij echt een gelukkiger mens nu ik zoveel dieren om mij heen heb!

Leven in het nu, dat is het wel waard toch?