Pagina's

donderdag 30 maart 2017

Stilte na de storm

Ik heb mijzelf een heel klein beetje overwerkt de laatste 2 weken.
Eerst 7 dagen achter elkaar gewerkt vanwege de verbouwing, toen na een dag uitrusten lekker opgeruimd met de kinderen, na weer 2 dagen te hebben gewerkt bezig geweest met mijn heen-en-weer-sleep-projectje die nog even wat voeten in de aarde had, weer 2 dagen (of eigenlijk nachten) gewerkt en het hele weekend bezig geweest met de cupcakes.

Ik had mij in de week van de verbouwing al een keer verslapen en helaas is dat daarna nog 3 keer gebeurd; gewoon dwars door mijn 3 wekkers heen geslapen!
Hoe bedoel je, mijn lichaam schreeuwt om rust?!!

Dus hebben wij maandag (die ik ook weer gewerkt had) eten besteld -jammer, dan maar een keertje duur- en ik heb mijn vriendinnen voor dinsdagavond afgezegd.
Dat doe ik anders echt nooit!

Ik heb mij redelijk rustig gehouden dus, woensdag was ik vrij en toen ben ik alleen nog achter de computer gekropen om de facturen te maken die afgelopen weekend eigenlijk al af hadden moeten zijn.

Maar vorige week met mijn projectje; ik had dinsdagavond nog even de geest en bedacht dat ik alvast de planken kon bekleden zodat het woensdagochtend alleen nog de kastjes hoefde schoon te maken en verwisselen.
Dat liep even anders:


Nietmachine stuk!
Nog aan de buren en mijn broertje gevraagd of die er 1 hadden maar helaas...

Woensdagochtend voelde ik al dat ik eigenlijk erg moe was, maar nu lagen die planken op mijn woonkamervloer, dus toch maar even op de fiets naar de G.amma.
Daar kwam deze nietmachine ook vandaan, uit de koopjesbak, en hij kostte destijds €5 (10 jaar geleden).
Ik had ook nog kortingsbonnen voor onder andere €1 korting op het fiets en auto assortiment dus kon ik gelijk even kijken naar een nieuwe fietstas aangezien degene die ik nu heb er zo uitziet:


Daar had ik €30 voor in gedachten.
Ik kon de nietmachines niet vinden en toen ik het vroeg bleken ze er ook maar 3 te hebben die allemaal meer als €15 kosten!
Toen ik aangaf dat dat wel een stuk meer was als wat ik er aan uit had willen geven adviseerde hij mij om bij de A.ction te kijken.
Ik keek nog bij de fietstassen en die van €30 waren allemaal superklein, de hele grote kosten €50.
Daarvoor dan ook maar bij de prijsvechter kijken.

Dus mijn man en ik togen naar de grote A.ction 2 dorpen verderop en vonden daar een nietmachine voor €4, nog wat spulletjes voor de hond, koekjes en zoutjes voor de kinderen voor minder als bij de supermarkt en een tas die mijn man op de zaak zet (voor zijn koormappen).
Maar geen goede fietstas.

In het steegje naast de A.ction zit een fietsenmaker, daar ben ik dan ook maar even binnen gelopen.
Eigenlijk was het daar hetzelfde verhaal als bij de G.amma, maar ik vond er deze tas met wat kleine beschadigingen:


Daarom mocht deze enorme tas (47 liter) mee voor €30 in plaats van €50 :)
Hij is nog leuk ook!
Verdiend zichzelf terug als ik veel grote boodschappen op de fiets ga doen.

En als laatste nog even het resultaat van mijn geklus:


Het beklede rek


en het oude tv-meubeltje uit de leskamer bij de kinderen

Blij dat het eindelijk gebeurd is, maar zo ben ik voor een klusje van een uurtje een hele ochtend in touw geweest, dat kwam mijn rust niet ten goede.

Ik loop hier vaker tegenaan; neem ik rust met de onrust van de dingen die nog gedaan moeten worden?
Of doe ik het toch door mijn moeheid heen waardoor ik er later veel last van heb maar wel het voldane gevoel van dat het 'af' is?

Wie loopt hier nog meer tegenaan?




woensdag 22 maart 2017

Vrijwilligerswerk

Toen mijn jongste geboren werd in 2010, las ik een baby-tijdschrift waar een artikel in stond over eco-mama's.
In het artikel stond een stichting waar je je ongebruikte overblijfselen van het kraampakket kon inleveren: stichting babyhope

Aangezien ik nog van 3 kinderen spullen over had, ben ik gaan kijken waar ik dat in de buurt kon inleveren.
En toen bleek er in het Westland helemaal geen inzamelpunt te zitten!

Omdat ik ook graag vrijwilligerswerk zou doen maar dat een lastig verhaal was met 3 kinderen en een baan, heb ik mij aangemeld als inzamelpunt.
Kort daarna kwam er nog een punt bij in een andere woonplaats en een jaar of wat later nog 1 in weer een andere woonplaats.

Het inzamelen hield in dat ik de pakketten aannam, de materialen sorteerde en ze invoerde op de inventarisatielijst, waarna het vervolgens bij mij werd opgehaald als ik ongeveer 10 vuilniszakken had.

Vorig jaar kreeg ik een mail dat er iemand anders in mijn woonplaats zich ook had aangemeld om inzamelpunt te worden, misschien vond ik het dan wel mooi om eens te stoppen na 6 jaar?
Eigenlijk vond ik dat inderdaad wel, ik had in die jaren ook zoveel opgeruimd en weg gedaan dat het mij wel lekker leek om dat stukje huis ook weer voor mijzelf te hebben.

Ik hoorde niks meer over het andere punt en toen ik er zelf weer over mailde wist ze ook niet of dat nog door ging, dat ging ze uitzoeken.
Weer hoorde ik niks waardoor dit allemaal een erg lang verhaal is geworden ;)

Eerst spraken we af dat ik het tot december zou blijven doen, maar toen is dat toch stilzwijgend weer doorgelopen.
In de tussentijd waren de 2 andere punten hier in de buurt er ook al mee gestopt, dus het voelde niet goed om te stoppen zonder nieuw punt.

Dus heb ik er een berichtje aan gewaagd op een facebook-groep en er heeft iemand zich aangemeld!
Die heeft nu de stichting gemaild en ik heb beloofd dat ik binnenkort een keertje langskom met de materialen die ik nog heb zodat ik nog wat uitleg kan geven.
Mocht je ook interesse hebben inzamelpunt te worden ergens in Nederland, kun je op de link bovenaan klikken voor extra informatie.

In de toekomst staat er zeker weer vrijwilligerswerk op mijn agenda, maar ik wil mij nu even gaan richten op ruimte en balans in huis en het binnenhalen van extra geld.

Daarvoor ga ik zondag met mijn cakejes en taarten op een voorjaarsmarkt staan, die dan weer georganiseerd word door Westlands Hoop voor stichting haarwensen.
Het is gericht op kinderen dus ik neem ook cakejes mee die versierd kunnen worden.
Ik ga suikerspinnen maken waarvan de opbrengst voor de stichting is.
Ook delen ze goodiebags uit waar een bonnetje van mij op geniet zit dat ze aan mijn kraam een gratis cupcake kunnen komen halen.

Mocht je in de buurt zijn en zin hebben om ook langs te komen, is hierbij de flyer:


dinsdag 21 maart 2017

Heen en weer sleep projectje

Ze weten mij van mijn werk wel te vinden!
Werd ik zondag gebeld of ik van 3 tot 9 wilde in plaats van 6 tot 15, werd ik gister gebeld of ik vandaag van 6 tot 15 wilde werken in plaats van 7 tot 12.

Uiteindelijk ben ik om 14uur naar huis gegaan vandaag, alles was af en de nieuwe vracht die zou komen was er nog niet.
Dan kan ik er wel een uur op gaan wachten maar dan kan ik toch nauwelijks nog wat vullen als hij er dan eenmaal is.

Morgen ben ik vrij, en dat houd ik zo!
Ik was zo lekker op dreef zondag en er is nog iets dat ik wil doen.

De twee jongste hebben op hun kamer eigenlijk alleen maar een bureau en de vensterbanken waar ze dingen op kunnen zetten, maar er is weinig plek over voor planken of een kastje.
En omdat ik zo min mogelijk geld uit wil geven -helaas had ik al planken en steunen moeten kopen voor de oudste, daar had ik echt geen alternatief voor- gaan we even wat heen en weer slepen hier.

Op de leskamer staat een oud hoek tv-meubel met drie verdiepingen, die gaat naar hun kamer om Lego op te zetten zodat hun bureau weer wat leger is.
De verkleedkist die nu op dat plekje staat schuif ik onder het bed.

Dan hebben wij in de leskamer weer iets nodig om de bakken met snoeren en de printer op te zetten.
Dus haal ik het rek -metaal met houten planken, je kent het wel- uit de trapkast.
Daar staan nu de kattenbakken op, een mandje met stofzuigermondjes en dergelijke, de oude frituurpan (die bewaar ik voor oliebollen, voor patat heb ik nu een airfryer) en er liggen wat nieuwe tafelzeilen.

De kattenbakken komen dan gewoon op de grond te staan, wat ook betekend dat wij er beter bij kunnen, we moeten er nu heel erg voor duiken.
Voor de andere spulletjes zoek ik gewoon even een nieuw plekje.

Nu zijn de planken van het rek niet heel erg mooi meer, maar ik ga daar het tafelzeil wat nu op tafel ligt omheen nieten zodat het er wat leuker uitziet.
Het komt ten slotte op een werkplek te staan, in het zicht.

En dat wil ik morgen écht gedaan hebben!
Als ik dat soort ideeën uitgedacht heb moet ik niet te lang wachten met de uitvoering ervan, want dat zorgt voor onrust in mijn hoofd én daardoor kost het onnodig energie.
Het betekend ook dat ik niet verder kan met opruimen waardoor het alleen maar rommeliger word.

Hebben jullie ook wel eens van die herindelingen die je dan geen geld kosten maar toch beter gebruik van je ruimte opleveren?
Of koop je juist heel snel iets nieuws als je meer wil opbergen?

maandag 20 maart 2017

Met de kinderen opruimen

Het zal jullie niks verbazen dat ik na mijn 7 dagen durende werkweek, de gehele zaterdag heb liggen slapen.
Dat heeft gelukkig wel geholpen want ik was zondag weer helemaal fris en fruitig!

Dus heb ik de vuile was beetgepakt, 2 weken geleden was ik helemaal bij dus ik had nu inclusief het beddengoed 7 kratjes maar 2 zitten er nog niet vol dus daar wacht ik nog even mee.

In druk met de kinderen en de hond vertelde ik over het probleem van onze oudste zoon met de Lego en dat ik planken op had gehangen, hierbij nog even het resultaat:


De onderste plank moet nog even een stripje op vanwege het zagen maar dat komt nog wel

Maar er stond ons nog een klus te wachten, het opruimen van de Legokamer die bezaaid lag met losse stukjes en boekjes.
Daar moet je je trouwens niet teveel van voorstellen die kamer, er past geen bed in en er zit geen raam, maar het was een stukje van de zolder dat we overhielden dus is het een kamertje geworden.
Wel met een deur zodat we de rommel buiten zicht kunnen houden voor onze klanten die in de andere kamer op zolder les krijgen.

Ook de kamer van de jongste twee lag bezaaid met Lego en ik had de avonden daarvoor ook niet voorgelezen omdat ik nergens kon zitten.
Dat vonden ze natuurlijk niet leuk maar het was wel een mooie motivatie om het eens op te gaan ruimen.


Dit is 'opgeruimd'
Bureau staat nog vol maar daar staan complete sets waar ze nu veel mee spelen
Ik lees voor op het bankje


Ik heb de oudste de boekjes in de Legokamer laten verzamelen en die heb ik weer netjes in de bakken gesorteerd terwijl hij de losse stukjes weer sorteerde.
Het is eigenlijk zijn rommel niet maar soms zal hij toch even moeten helpen en ik had met hem de duidelijke afspraak gemaakt dat als de wasmachine klaar was, hij ook klaar zou zijn.
Hij is maar 1x gaan kijken hoelang de machine nog moest ;)

Sets waar al aan gebouwd werd hebben we samen met het boekje op het bureautje gezet wat er tijdelijk staat.
En toen de jongste klaar waren op hun kamer heb ik samen met hun nog een doos met losse stukjes op kleur gesorteerd, die kwam nog uit hun kamer.
Ze vonden het wel gezellig samen met mama opruimen!

En loedermoeder dat ik ben, heb ik ze voorgehouden dat we alléén patat zouden eten als ze goed zouden helpen met opruimen, terwijl ik sowieso al van plan was patat te maken omdat dat voor mezelf wel zo makkelijk was ;)

Dus nu is alles weer opgeruimd en overzichtelijk, vooral voor onze oudste erg fijn en als hij wat gebouwd heeft kan dat lekker naar zijn kamer op de planken.
Ik heb ze alledrie beloofd dat we vanmiddag lekker dingen gaan bouwen, ik moest weer van 3 tot 9 werken dus ik ben nu net weer wakker en uitgerust voor vanmiddag.
Ik hoorde van mijn man dat ze het er vanmorgen aan de ontbijttafel over hadden dat ze zo'n zin hebben om te gaan bouwen met mij! :)

Het was een heerlijk gemoedelijke dag en ik ben echt trots dat mijn kinderen zo goed geholpen hebben, een paar jaar geleden was dat altijd een hele strijd om ze iets op te laten ruimen.

Hebben jullie ook wel eens van die 'superzondagen' dat je gewoon lekker en gezellig aan de slag kan en met z'n allen veel voor elkaar krijgt?

zondag 19 maart 2017

Vooroordelen

We hebben er allemaal in meer of mindere mate last van; vooroordelen, je krijgt ze en je hebt ze, ongevraagd en soms ook onbewust.

Ikzelf heb ze ook, maar probeer toch altijd verder te kijken dan mijn neus lang is.

In het specifieke geval van mensen in de schuldsanering heb je verschillende categorieën:
- mensen die onkundig zijn in de financiën
- mensen die te luxe leven vanwege de buitenwereld of omdat ze vinden dat ze er recht op hebben
- mensen die met laag inkomen te maken krijgen met hoge kosten (denk aan een begrafenis van een familielid die niet verzekerd was en geen spaargeld had)

Als ik er nog 1 vergeet laat het mij weten!

Over iedere groep zijn vooroordelen, vooral als ze eenmaal in de schuldsanering zitten, er zijn namelijk verschillende manieren om daar mee om te gaan en iedereen heeft daar een mening over.
De bekendste mening is natuurlijk het roken, toen wij het financieel slecht hadden zijn wij gestopt, maar niet iedereen heeft die wilskracht, al helemaal niet als je in zo'n rotsituatie zit.
Maar er zijn nog veel meer voorbeelden.

Een paar weken geleden, op een maandag, was ik aan het werk en zat er 's ochtends een man naast het koffiezetapparaat.
Ik vermoedde dat hij veel koekjes van het bord zat te eten en aangezien dat niet de bedoeling is hield ik hem een klein beetje in de gaten.
's Middags kwam deze man nog een keer en ik heb hem aangesproken: 'was u er vanmorgen niet ook al?'

De man antwoordde bevestigend en vertelde dat hij thuis geen koffie meer had en hij pas woensdag weer geld kreeg.
Ik vroeg door en hij bleek ook geen eten meer te hebben en in de schuldsanering te zitten.
Hij had na zijn pensioen zijn uitgavepatroon niet aangepast, terwijl hij wel in inkomen terug was gevallen.
Ik vroeg of hij dan wel voldoende hulp zou krijgen zijn financiën op orde te houden als hij weer uit de schuldsanering was en dat was zo.
Ik deed wat suggesties voor het eten; een keer mee eten bij zijn kinderen? Aanmelden bij de voedselbank?

Bij zijn kinderen was lastig want die woonde niet in de buurt en de voedselbank in onze woonplaats zou hij iedereen afraden.
Daar gingen mijn wenkbrauwen wel even omhoog, waarom dan?

Volgens hem waren de pakketten slecht samengesteld en waren de groente in het pakket alles behalve vers.
Ik gaf aan dat voedselbanken afhankelijk zijn van wat ze aangeboden krijgen als donaties en dat ze weinig invloed hebben op de inhoud van het pakket.

Vervolgens begon deze man een betoog over dat er een pot jam in zijn pakket zat. Een pot jam!
Hij at al 40 jaar geen zoetigheid op zijn brood, maar kaas! Wat moest hij met een pot jam?!!

Ik zei dat een pot jam heel normaal is om van de voedselbank te krijgen en dat veel mensen daar blij mee zijn.
En dat als hij dat niet hoefde hij kon proberen het te ruilen, voor een volkoren brood bijvoorbeeld, desnoods via ons advertentiebord.

Dat wuifde hij allemaal weg, blijkbaar teveel gedoe ofzo.
Nee, de voedselbank was gewoon niet goed.

Uiteraard ben ik aardig en beleefd gebleven en ik heb hem een extra koekje toegestopt, maar dan denk ik toch: als je zo snel ontevreden bent, doe je het dan toch niet een beetje zelf?
En word je situatie dan wel beter, als je eenmaal uit de sanering bent, of ga je dan toch weer teveel uitgeven?

En heb ik dan teveel vooroordelen of zou iedereen er zo over denken?

donderdag 16 maart 2017

Verslapen

Oei oei, ik heb mij vannacht verslapen!

Ik word toch altijd al moeilijk wakker, of dat nu midden in de nacht is of vroeg op de ochtend.
Daarom zet ik altijd 3(!) wekkers.

Maar nu had ik er dus niet 1 gehoord en ik moest er om 2 uur uit.
Om kwart voor 4 werd ik uit mijzelf wakker, dus was ik te laat op het werk, om vijf over 4 was ik er.

Toen ik wakker werd stond mijn wake-up light gewoon aan en in het scherm van mijn mobiel stond ook dat ik het alarm had gemist.
Dat is best knap, want mijn mobiel is hard en gaat echt heel lang af!

Ze hadden mij ook niet gebeld, maar het bleek dat de magazijnman niet bij de telefoonnummers kan in de computer, dat is niet handig.
Ik heb hem mijn telefoonnummer zelf gegeven mocht het nog een keer voorkomen.

Om 6 uur kwam er een leidinggevende binnen, die het helemaal niet gek vond dat ik mij had verslapen; je bent zoveel aan het werk deze week!

Ik moest van 3 tot 9 en ben uiteindelijk tot half 11 gebleven, mijn laatste klusje moest nog even af.

Thuis ben ik gaan slapen, en ik heb toch liggen dromen!
Ik ging verhuizen en ik moest zo'n beetje alles zelf doen...
Dat is dan de impact van de verbouwing denk ik dan.

Gebeurt het jullie ook wel eens dat je je verslaapt?
En dan met duidelijk aanwijsbare reden of zomaar?

woensdag 15 maart 2017

Stemmen

Ook ik ben wezen stemmen vandaag, ondanks dat ik beter had kunnen gaan slapen.

Vanwege de drukte op mijn werk had ik geen tijd meer gehad mij er echt in te verdiepen, maar globaal weet ik wel waar de partijen voor staan.

En vooral ben ik wezen stemmen omdat ik absoluut geen PVV aan de macht wil.

Daarom heb ik gestemd op D66, ik heb een vrouw gekozen met een buitenlandse naam.
Dat zal hem leren ;)

Zijn jullie ook allemaal wezen stemmen?
En waarom wel of niet?

dinsdag 14 maart 2017

Drukke dagen

Vanwege de verbouwing op mijn werk zou ik een aantal dagen achter elkaar werken en dat vooruitzicht was al best pittig.

Maar door het ontslag van een nieuwe collega -die speciaal voor de nachten was aangenomen en die in zijn proeftijd 2x niet is komen opdagen én zich een keer ziek had gemeld- ben ik nu dus nog méér aan het werk.

Ik zou zaterdag van 17 tot 24uur werken, omdat ze iedereen wat meer wilde verdelen ben ik om 17:45 begonnen en dankzij het werk van mij en 200 collega's waren we om 23uur al klaar!
We hebben alle houdbare producten gevuld, nieuw en restant.

Zondag begon ik weer om 9uur, dan zouden we werken tot 18uur maar ook nu konden we eerder naar huis; om 15uur al.
We hebben alles nagelopen op fouten en de restanten geteld, zodat de voorraad weer goed stond.

Maandag zou ik van 7 tot 15 werken, maar omdat de ontslagen collega om 5 uur had moeten beginnen hebben ze mij daarvoor gevraagd.
We hebben 's ochtends de versvracht gelost en de winkelvloer schoongemaakt, vanaf 7 uur kwamen de rest van de collega's binnen en zijn we de verse producten gaan vullen.
Toen de producten van 'mijn' afdeling, de diepvries, binnen kwamen, heb ik alles voor de vakken gezet zodat de anderen dat konden vullen.
Om 14uur ben ik naar huis gegaan.

Vandaag zaten wij met hetzelfde probleem als maandag waardoor ik in plaats van van 7 tot 13uur te werken, weer om 5uur ben begonnen en ook pas weer om 14uur naar huis ben gegaan.
Wederom de verswagen gelost, de diepvries nagekeken op fouten en de lokale producten ook gevuld en daarna nog een kleine diepvriesvracht gevuld.

Woensdag zou ik dan eigenlijk vrij zijn, maar ook nu bleek vervanging regelen voor de nacht moeilijk te zijn, waardoor ik vannacht weer om 3uur begin, ik heb wel afgesproken dat ik dan maar tot 8uur blijf.
Ik moet namelijk donderdag en vrijdagnacht ook nog van 3 tot 9, dat stond al op het rooster.

Ik ben ook vanmiddag om 17uur niet naar de opening van de winkel geweest, ik heb geslapen.
Dat ik niet zou komen werd in eerste instantie verontwaardigd op gereageerd, totdat ik vertelde wat ik deze week eigenlijk werk en toen snapte iedereen het wel.

De winkel is wel ontzettend mooi geworden, ik kreeg spontaan zin er boodschappen te gaan doen!

Vanaf vannacht zullen we weer helemaal volgens het normale schema gaan werken, maar dus wel in een hele nieuwe winkel :)

Volgende week heb ik dan ook weer een normaal rooster, dat is wel zo rustig.

zaterdag 11 maart 2017

Hoe je op 27-jarige leeftijd een diagnose krijgt

In december schreef ik al eens over een huis vol autisten waarin ik beloofde een week later een blog te schrijven over mijn eigen autisme.

Omdat het een nogal lang verhaal is, was het nog niet gelukt om er echt voor te gaan zitten; excuses aan de trouwe lezers.

Maar omdat ik vandaag het verhaal bij Daantje las over PMDD voelde ik mij geïnspireerd om dan nu eindelijk dit blog te gaan schrijven.
De symptomen die zij noemt hebben namelijk ook raakvlakken met autisme.

Als kind was ik dromerig, ik staarde altijd voor mij uit maar ik haalde goede cijfers, ik zoog alle vertelde informatie op als een spons. Ook was ik creatief, precies en was ik heel geïnteresseerd in lezen en rekenen waardoor dat mij makkelijk af ging.
Toch had ik problemen met mijn concentratie; als het aankwam op leerstof stampen lukte dat niet goed, zoals topografie. Om te verhullen dat het niet lukte riep ik dat ik het toch niet hoefde te leren, ik kon het immers ook opzoeken in een atlas.

Op sociaal vlak viel ik buiten de boot, de eerste jaren op de basisschool werd ik flink gepest, zo erg dat ik daar nu zelf niets meer van weet behalve het gevoel wat daarbij hoorde.
Toen ik naar groep 5 ging verhuisde wij en ging ik naar een andere school, ik kreeg 1 goede vriendin en werd door de rest van de klas 'geaccepteerd'.
Ik speelde thuis ook veel met mijn broertjes en zusjes (ik heb er 5) dus ik kwam gelukkig niet te kort op dat vlak.

Op de middelbare school ging het helemaal mis, ik ben VWO getest en ging naar een gecombineerde HAVO/VWO klas maar mijn concentratie problemen staken flink de kop op.
Klassikaal werd er veel minder uitgelegd als op de basisschool en omdat ik het uit de leerboeken moest halen, leerde ik weinig omdat het niet lukte.

Leraren bestempelde mij als lui en pestte mij door mij uit te schelden en de klas uit te sturen.
Bij mijn medeleerlingen vond ik ook geen aansluiting en ik werd weer flink gepest.
Thuis ging het ook niet goed, het bedrijf van mijn vader was failliet en hoewel ik altijd was losgelaten als kind, vond mijn moeder het ineens een goed idee om de touwtjes strak te trekken en altijd maar te willen weten wat ik deed als ik de deur uit ging.
Ik dronk en blowde en was zoveel mogelijk van huis, vluchtend voor de werkelijkheid.
De gedachten aan zelfmoord waren dagelijks aanwezig, het nut van een leven waar ik iedere dag werd uitgescholden, ik slechte cijfers haalde en een bemoeizuchtige moeder die niet wist wat ze met mij aanmoest, zag ik niet meer in.

Gelukkig had ik ook nog werk waar ik mij wel thuis voelde en ook in het uitgaansleven kon ik de dingen van mij afzetten.
En toen ik in 2HAVO zou blijven zitten ben ik naar de MAVO gegaan, op een school die een betere structuur bood, speciale uren op school om huiswerk te maken waarbij je hulp kon krijgen van de leraren en waar pesten absoluut niet getolereerd werd.
Die MAVO heb ik natuurlijk wel op mijn sloffen gehaald, ik was immers VWO getest.

Toen ik 15 was leerde ik mijn man kennen, maar we kregen toen nog geen relatie, hij zat in dezelfde vriendengroep als mijn toenmalige vriendje.
Pas rond mijn 17de 'werd het wat' met ons, vlak voor mijn 18de verjaardag ging ik bij hem wonen en een klein jaar later zijn wij getrouwd.
De relatie met mijn moeder werd ook stukken beter nadat ik het huis uit was.

Maar nog steeds liep ik iedere keer vast, na periodes van drukte en stress kon ik niks anders dan slapen en ik voelde mij depressief.
Diverse keren heb ik aangeklopt bij de huisarts, die mij bloed liet prikken voor onder andere mijn schildklier en mij doorstuurde naar een psycholoog.
De bloedtesten kwam niks uit en de psycholoog deed wat simpele testjes en kwam tot de volgende conclusie:
Als 'normale' mensen op de midden lijn leven, zat ik daar net een lijntje onder.
Ik moest er maar mee leren leven...
Geen vervolgstappen, geen behandelplan, niks...

Ondertussen zijn mijn 3 zoons geboren, want iedere keer na een slechte periode voelde ik mij toch weer beter en dan dacht ik dat het allemaal wel meeviel, en dat ik mij aanstelde, dus de beslissing voor nog een kind er bij kwamen iedere keer in een goede periode; iedere keer trapte ik er weer in dat het nu beter ging.

Maar iedere keer, zo eens in de 2 jaar, voelde ik mij weer slecht en de dalen werden steeds dieper.
Toen ik begin 2013 weer aanklopte voor hulp en kon gaan praten met de praktijkondersteuner van mijn huisarts heb ik medicijnen geweigerd.
Maar eigenlijk is het een wonder dat ik er die keer nog zonder anti depressiva bovenop ben gekomen, het ging toen zó slecht.
Ik wilde geen medicijnen die de symptomen bestrijden, ik wilde nu toch eindelijk wel eens weten wat er met mij aan de hand was!

Want in voorgaande jaren waren er factoren in mijn leven die mijn depressiviteit enigszins konden verklaren, maar die waren er nu helemaal niet!
In die gesprekken hebben wij het wel gehad over vervolgonderzoeken, maar hij heeft nooit gezegd waarnaar er dan onderzocht moest worden.
Omdat ik het op dat moment ook erg druk had en het al een hele opgave voor mij was om op deze gesprekken te komen, vond hij dat ik het nog even moest laten rusten, ook omdat het langzaam weer wat beter ging.
Pas een paar maanden nadat ik voor het laatst bij hem geweest was las ik een blog over iemand die kinderen heeft met ADHD en toen hij daar de kenmerken van las een feestje van herkenning in zijn hoofd had, en dat had ik op dat moment dus ook!

Ik heb mij laten onderzoeken op ADHD, maar na dat onderzoek verwezen ze mij door naar het autisme team van het GGZ.
Daar is uiteindelijk uitgekomen dat ik hoogfunctionerend autist ben en dat ik om mij te helpen ook medicijnen kon gaan slikken; geen anti depressiva maar een anti psychotica.
Die moest prikkeldempend werken en zorgen voor meer rust in mijn hoofd.

Dat medicijn, Risperidon, was zo'n opluchting dat ik de eerstvolgende keer bij mijn behandelaar in huilen uitbarstte; het hielp zo goed!

Voorheen moest ik van een dag werken eerst een uur zodanig bijkomen, dat ik niet aanspreekbaar was, dat hoefde nu niet meer!
Ik had dagelijks plotselinge woede aanvallen om niks, die waren op dag 1 al verdwenen!
Alle emoties die altijd zo extreem waren, bleven nu binnen proportie, zonder mij af te vlakken.
Mijn hoofd voelde in slechte periodes alsof alle deurtjes van mijn gedachten allemaal tegelijk openstonden, een constante ruis die ik niet meer gehad heb sinds ik deze medicijnen slik.

Heb ik nu dan helemaal nergens last meer van?
Jawel, er zijn ook weer slechte periodes geweest omdat ik vooral van mijn werk constant te maken had met stress waar een normaal mens ook niet tegen kan.
Het grote verschil was wel dat ik er ongelofelijk moe van werd en veel moest slapen, maar nu zonder de depressieve gevoelens en constante ruis in mijn hoofd.

Tot slot heb ik hier nog een artikel die ik vorig jaar ontdekte en waar ik ook veel van herkende, ook dingen die tijdens mijn onderzoeken niet ter sprake zijn gekomen, zoals de boekverslaving die ik vroeger ook had.

Ik hoop vooral dat mijn verhaal anderen helpt.
Als dit een 'feest van herkenning' voor jou is, zoek hulp!
Je bent niet de enigste en er is zeker wat aan te doen!

Vragen stellen mag hieronder maar ook via het contactformulier hiernaast als je het liever privé houd.

vrijdag 10 maart 2017

Zomerkleding

Toen ik in januari mijn was helemaal bijwerkte zodat ik meer zicht zou hebben op wat mijn kinderen de komende tijd nog nodig hadden, zag ik het al;
Een overdaad aan truien (ook omdat ik het een en ander gehad had), een minimum aantal spijkerbroeken waar voor het mooie nog iets bijgehaald moest worden (al was het alleen al omdat de gaten er achter elkaar invallen), wel heel klein geworden stapeltjes t-shirts en korte broeken die waarschijnlijk te klein geworden zijn.

Ik was er nog niet aan toe gekomen om iets bij te kopen, behalve 1 of 2 spijkerbroeken is er nog geen haast bij gezien het nog niet zo warm is.

Mijn familie woont tegenwoordig enigszins verspreid over het land, voor mijn oudste zus moeten wij ruim een uur rijden en voor mijn jongste zusje een half uur.
Nu was mijn jongste zusje natuurlijk net bevallen en gingen wij daar vanmorgen op kraambezoek.
Mijn oudste zus was daar gisteren geweest en bleek een zak kleding waar haar jongste uitgegroeid was te hebben achtergelaten voor ons.

Ik heb het thuis gelijk uitgezocht en het zijn voornamelijk korte broeken en t-shirts waar mijn jongste 2 allebei een hoop van aan kunnen!
Er zat ook nog 1 spijkerbroek in voor de jongste en pyjama's die de middelste hopelijk past, dat komt ook mooi uit want hij was de enige met te weinig pyjama's.

Dus ben ik voorlopig weer voorzien, met een beetje mazzel hoef ik -behalve een spijkerbroek voor de middelste- niks meer bij te kopen.

De te klein geworden kleding van mijn jongens schuift weer door naar een achterneefje, mits het er nog goed uitziet natuurlijk.
De rest gaat in de kledingcontainer.

Zo helpen we elkaar weer een beetje.

Hebben jullie ook dit soort uitwisselingen met familie en vrienden?

donderdag 9 maart 2017

Druk met de kinderen en de hond

Ja, de vakantie was voorbij en maandag gingen de twee jongste weer naar school.
De oudste had nog een dagje extra maar meneer de puber zit toch alleen maar op zijn kamer dus daar heb je geen kind aan ;)

Maandag had ik zoals jullie hebben kunnen lezen best een hoop gedaan, zodanig veel dat ik wel tegen mijn grens aanzat dus ik was lekker op de bank gaan zitten toen de kinderen op bed lagen.
Maar ik mocht die avond nog even vet over mijn grens heen, want even na tienen riep onze middelste dat hij zijn bed onder had gespuugd...

Dus zijn bed afgehaald, alles uitgespoeld, gelijk een paar dingen in de was en hem in ons bed gesetteld.
Even later hoorde ik hem weer dus ik ging kijken, hij had het tot de wc gered om nog een keer te spugen maar hij zat zelf ook een beetje onder dus toen heb ik hem alsnog onder de douche gezet, waarna ik ook nog zijn dekmatras en kussen in de droger heb gestopt en zijn dekbed in de wasmachine.

Dus dinsdag bleef hij thuis, rustig op de bank tv kijken, maar ik ben wel thuis gebleven voor hem.
Wat betekende dat mijn man alleen samen met onze oudste naar het GGZ ging.
Die afspraak was om half elf dus hij zou daarna gewoon terug naar school gaan maar toen mijn man thuis kwam had hij de oudste bij zich.

Die was in het gesprek bij de GGZ zodanig over zijn toeren geraakt dat mijn man hem niet terug wilde sturen naar school.
En daar gaf ik hem groot gelijk in, het kwam de rest van de dag ook niet meer goed met hem.

Door het gesprek kwam zijn grote frustratie naar boven dat zijn jongste broertje altijd alle Lego uit elkaar trekt om er fantasiesets van de bouwen.
Op zich niet heel erg maar ondertussen ligt alles uit elkaar en hoewel wij het op kleur gesorteerd hebben is het toch flink zoeken naar het juiste stukje.
En de frustratie word alleen nog maar groter doordat mijn oudste dan iets volgens voorbeeld gaat bouwen en als hij halverwege is de jongste daar alweer stukjes vanaf trekt waardoor hij 'overnieuw' moet beginnen.

De jongste niet meer toelaten in de Lego-kamer leek mij niet de oplossing en ook niet helemaal eerlijk; die Lego is er immers om mee te spelen en er zit ook Lego van hem tussen.

Maar we waren al langer van plan planken op te hangen in de kamer van de oudste waar hij zijn Lego-sets op kwijt kan en aangezien ik vrij ben konden we dat mooi gelijk even regelen.
Dan kan hij ook de sets waarmee hij halverwege is op zijn kamer kwijt en de jongste mag daar écht gewoon niet komen.
Dus ik heb hem dinsdagmiddag meegenomen naar de G.amma voor planken en steunen, waar hij nog even een keer de hele boel bij elkaar huilde toen een medewerkster een gesprekje met hem aanknoopte.

Daar sta je dan, met je 11-jarige autistische zoon, gelukkig heb ik geleerd mij niks van mijn omgeving aan te trekken op zo'n moment en mij te concentreren op de behoefte van mijn kind, ik heb zelfs de medewerkster niet de uitleg gegeven dat hij autistisch is maar alleen gezegd dat hij zijn dag niet heeft.

Omdat ik dinsdag echt heel moe was van maandag en mijn zoon weinig zin had mij te helpen, heb ik met hem afgesproken dat ik de planken woensdag zou ophangen.
Dan had ik ook mijn handen vrij omdat de hond dan bij de dierenarts was.

Alleen hebben wij woensdag eerst drie supermarkten aangedaan voor boodschappen.
Toen de planken opgehangen en omdat ik niet stil kon zitten totdat ik de hond kon gaan ophalen nog een heleboel andere klusjes.

De hond was flink van slag, ik had niet het idee dat ze pijn had maar ze piepte de hele tijd en wilde niet verder dan een meter van mij verwijderd zijn.
Ik heb ook met koken haar kleedje uit de bench in de keuken gelegd en daar heeft ze op gelegen.

's Nachts heb ik op de bank geslapen, die ik voor haar bench had gezet.
Gelukkig hielp dat want ze heeft heel rustig geslapen.

Vandaag was natuurlijk mijn hulp er en hebben we samen nog het een en ander gedaan en morgen ga ik 's ochtends op kraambezoek bij mijn zusje en haar kersverse zoontje!
Het zijn nogal wat ongeplande dingen deze week maar alles komt gelukkig goed uit.

Dus druk met kinderen en hond.
Hoe loopt jullie week?

maandag 6 maart 2017

Verbouwing

Nee, niet bij ons thuis hoor; maar op mijn werk!

Afgelopen zaterdag is de winkel om 17uur dicht gegaan (normaal is dat 21uur op zaterdag) en dinsdag de 14de gaan wij om 17uur weer open.
Dat betekent niet dat ik tot de 14de vrij ben; zodra de bouwvakkers (bijna) klaar zijn beginnen wij de winkel weer te vullen.

Daar beginnen wij zaterdag alweer mee, ook om 17uur en dan stoppen we om middernacht.
Zondag zullen wij dan vullen van 9 tot 18uur.
Maandag werk ik dan 7-15 en dinsdag 7-13.
Best pittig dus!

Maar vandaag en de aankomende dagen ben ik lekker vrij.
Ik kon er voor kiezen om in een ander filiaal te gaan werken maar ik heb hier nog genoeg te doen ;)

Ik heb vandaag de was bijgewerkt (bijna klaar!) en ik heb flink wat spullen op marktplaats/facebook gezet om te verkopen.

Morgen hebben wij een afspraak bij het GGZ met onze oudste en hoop ik een begin te maken met de administratie.

Woensdag word onze hond gesteriliseerd, terwijl ze weg is zal ik vast wat in het huishouden doen en/of nog meer administratie.
Zodra het mag ga ik haar ophalen en houd ik haar lekker even in de gaten.

Donderdagmiddag komt mijn hulp, misschien kunnen we dan een grote klus aanpakken.
Hoe het voor de rest loopt zie ik nog wel, het zou mooi zijn de administratie van 2016 helemaal af te ronden zodat deze ingeleverd kan worden bij de boekhouder.

En ik ga ergens tussendoor ter ontspanning nog een taart bakken, gewoon voor de lol!
Resultaat volgt :)

Hoe ziet jullie week eruit?

PS. voor de geïnteresseerden: Dit heb ik allemaal te koop, stuur mij een e-mail als er iets voor je tussenzit!
Verzenden doe ik gratis maar dan is de prijs niet onderhandelbaar.

Alles dames maat L/XL of 44/46
Jurken, jas en kimono €5 per stuk
Shirtjes €3 per stuk

Alles dames maat L/XL of 44/46
Bovenste 2 foto's zijn bolero's €2 per stuk
De 4 foto's daaronder zijn rokjes €3 per stuk
De onderste foto is een (nieuwe) spijkerbroek €5 en diverse leggings €2 per stuk


Supermooi houten hobbelpaard! €30



zaterdag 4 maart 2017

Naar de film

In het kader van 'leven in het nu' zijn wij met onze kinderen naar de film geweest.
Het is geen geheim dat wij ENORME Lego-fans zijn en de nieuwe Lego Batman film móesten we natuurlijk wel zien!

Wat altijd wel een beetje jammer is, is dat je met 5 personen wel gelijk een hoop geld kwijt bent.
Maar goed, dat hebben wij er dan ook wel weer voor over :)

De 3D-brillen had ik nog, dus dat is alvast € 5 uitgespaard.
De kaartjes waren iets goedkoper als je via internet reserveerde dus daar heb ik ook nog €1,50 mee bespaard.
Totaalbedrag was €48,50 inclusief popcorn.

De jongens hebben genoten van de film (en manlief en ik ook!), we moesten ze regelmatig sussen omdat ze zich nogal luidruchtig inleefde en lachte, hihi.

Afsluitend zijn wij naar de grote gele M geweest, gezien er ook speeltjes van de film in het kindermenu zat.
Schade € 45 en 3 hele gelukkige kinderen :)

Hier kunnen we weer een poosje mee vooruit en ik ga komende maand mijn best doen op andere vlakken nog wat minder uit te geven om het weer een beetje goed te maken.

Nog meer liefhebbers die deze vakantie naar de film zijn geweest?

vrijdag 3 maart 2017

Sterilisatie van de hond

Er zijn kosten waar ik liever niet op bezuinig, zoals de zorg voor onze dieren.

Ik vind het niet meer dan normaal dat je -net als dat je het beste voor je kind wilt- ook het beste voor je dieren wil.

Er staat in het adoptie contract van onze hond dat wij haar moeten laten helpen.
Ik vind dat een goede zaak, er zijn genoeg honden zonder baasje en als je puppies krijgt moet je nog maar zien of je daar een goed huisje voor vind.

De kans dat de hond ziektes krijgt gerelateerd aan hormonen en dergelijke is een stuk kleiner als je ze op jonge leeftijd laat helpen, nog voordat ze loops worden.

Er zijn twee manieren om de sterilisatie uit te voeren; de ouderwetse manier met een snee in de buik, dit is de goedkoopste methode maar ook het meest belastend voor de hond, en laproscopisch, een kijkoperatie waarvan je hond snel hersteld maar dus wel duurder.

Onze hond is nu 7 maanden en we laten haar woensdag via de laatste methode helpen.
Dit gaat bijna € 500 kosten.

Ook laten wij de wolfstenen aan haar achterpoten direct verwijderen, dat is ons geadviseerd omdat ze die lelijk kan afscheuren en als ze dan toch onder narcose is kan dat beter gelijk.

Ik was wel op zijn zachtst gezegd verbaasd toen de dierenarts mij vertelde dat een hoop mensen voor de ouderwetse methode kiezen omdat dat goedkoper is.
Het is al erg genoeg dat het moet en dan laat je je hond ook nog onnodig lijden...

Ik had het er met een vriendin over en die zei: ja maar wat als je nou je baan bent kwijtgeraakt in de tussentijd?
Ik vind dat geen argument, je weet dat deze kosten eraan komen en je moet pas een hond nemen als je dit al lang en breed bij elkaar gespaard hebt.
Dat is ook precies de reden dat wij niet eerder een hond genomen hebben.

Toen ik het erover had met een collega vanmorgen (die zelf ook een hond heeft) vond ze dat ik overdreef 'want het is maar een hond'.
Dat ben ik zeker niet met haar eens, de hond is lager in rang maar niet in gevoel.

Ik vind het zelfs zieliger voor de hond dan voor een mens; een hond kan je niet uitleggen wat er gebeurt.
Ik zie er ook tegenop om haar bij de dierenarts achter te laten omdat ik haar het gevoel van paniek niet gun.

Vinden jullie het ook allemaal overdreven of denken jullie er ook zo over?


woensdag 1 maart 2017

Auto APK

Weinig opbeurend nieuws hier op financieel vlak helaas.

De auto is twee weken geleden voor de APK geweest en er bleek nogal veel mis te zijn.
Ik hoopte nog dat het mee zou vallen omdat we vorig jaar al € 900 kwijt waren, maar helaas.

Aan de hand van de leeftijd van de auto (2009) en de kilometerstand (105.956) hadden ze mij voorberekend dat alleen het hoognodige € 250 zou gaan kosten.
Ik was heel blij geweest als het daarbij gebleven was.

Uiteindelijk hebben ze de volgende dingen aan de auto moeten doen:

- All-in budgetbeurt
- Luchtfilter element vervangen
- Bougies vervangen
- Binnenspiegel vervangen (die had ik best zelf kunnen bedenken maar wij waren er al aan gewend dat die niet meer helemaal mooi was)
- Verlichting herstellen
- Gordel herstellen
- Ruitenwissers vervangen
- Stuurhuishoes vervangen en uitlijnen auto
- Allebei de voorbanden vervangen
- Trekhaak demonteren, die bleek beschadigd
- Reparatie condensor
- Smoorhuisklep (?) en remmen reinigen

Ze hadden gebeld over de vele werkzaamheden en met ons een prijs afgesproken waardoor we nog een klein beetje korting hebben gekregen.

De uiteindelijke rekening was schrikken: € 1.555!

Jullie snappen dat ik enorm baal van de hoogte van de spaarrekening op dit moment, maar goed, we zijn er weer voor een jaar vanaf.

Hadden jullie veel onderhoudskosten aan de auto de laatste keer?