Pagina's

donderdag 21 september 2017

10 dagen

Hoera! Vandaag 10 dagen gestopt met roken en afgezien van een beetje extra vermoeidheid heb ik vrijwel nergens last van.

Heel anders dan de vorige keer toen ik er flink ziek van werd omdat ik het probeerde zonder hulpmiddelen.

Wat niet handig is, is dat mijn man net zo moe is als mij en dat koken en opruimen er daardoor een beetje bij inschiet.

Stoppen met roken zorgt al voor wat buikproblemen, tel daar regelmatig ongezond eten bij op en het feest is compleet ;)

Maar als dat alles is...
Het is echt een eitje deze keer.
En langzaamaan is die mentale behoefte aan roken ook steeds een beetje minder.

Ik kon vandaag zelfs al aan een roker voorbij lopen zonder zelf ook te willen.

Zo ga ik het makkelijk redden met dat stoppen, ik raad dan ook iedereen die ook wil stoppen aan naar de huisarts te stappen om de mogelijkheden door te spreken.

Voor ons werkt Champix heel erg goed, wie weet werkt dat ook voor jou.
Champix word vergoed vanuit het basispakket, maar je betaald dus wel eigen risico als dat nog niet op is.
14 dagen Champix kost rond de €50 en je slikt het zolang je het nodig hebt, dat is meestal tussen de 2 en 3 maanden.

Voor de ex-rokers onder ons; hoe zijn jullie gestopt?

maandag 18 september 2017

Stoppen met roken

Ik zat erg te twijfelen of ik er (nu al) over zou schrijven, maar nu wil het stomme toeval dat zuinigaan vandaag een stukje heeft geschreven over stoppen met roken.

Na mijn mislukte poging in februari om te stoppen met roken had ik het toch uiteindelijk niet meer aangedurfd om het zelfstandig te gaan proberen.
In overleg met de huisarts ben ik tóch doorgegaan met roken en heb ik eerst de anti-depressiva afgebouwd waardoor ik weer een stoppoging kon gaan ondernemen met Champix.

Dat is het middel waar we 6 jaar geleden ook mee zijn gestopt en toen zijn we er 4 jaar vanaf gebleven.
Champix maakte stoppen ook makkelijker dan dat ik het mij had voorgesteld, ik riep toen; 'als ik geweten had dat stoppen zo makkelijk kon zijn had ik het al veel eerder gedaan!'

Psychisch is het mij toen ook meegevallen, ik was het toen zo verschrikkelijk zat om afhankelijk te zijn van die sigaret en ik dacht dat die peuk mij tegenhield om wat te bereiken in mijn huis en in mijn leven!
Dat viel overigens nog vies tegen; waar andere mensen het over een energiestoot hebben 2 weken na het stoppen, bleef dat bij mij uit...
Ik was nog steeds moe, kon nog steeds niet van de bank afkomen en heb zitten huilen dat het stoppen mij niet de o zo gewenste energie opleverde die ik nodig had om mijn huis en leven weer op orde te krijgen.

Mede daardoor ben ik uiteindelijk het traject ingegaan om uit te zoeken wat er 'mis' met mij is en kreeg ik de diagnose hoogfunctionerend autist.
De inzichten, handvatten, medicijnen (Risperidon) en hulp die dat opleverden waren eigenlijk veel waardevoller dan het stoppen met roken.

Maar nu sta ik er dus ook anders in, met dat stoppen.
Ik weet rationeel heel goed dat het gezonder is om te stoppen, dat je tijd en geld over houd.
Maar het is ook zo makkelijk om jezelf het momentje van ontspanning en rust te gunnen, vooral omdat ik het de laatste 7 jaar zo moeilijk heb gehad.
Dus als ik trek heb in een sigaret komen gedachtes bovendrijven zoals; 'ik ben al 7 jaar lang sterk genoeg geweest, ik heb er geen zin meer in'.
Dat maakt het wel lastiger dan de eerste keer.

Ook mijn man rookte en stopt weer samen met mij, en het gaat hem veel makkelijker af dan mij.
Stikjaloers word ik ervan, ik gun het hem, maar ik gun dat mezelf ook!

De afkickverschijnselen zijn door de Champix dit keer minimaal.
Had ik in februari last van zweten, slecht slapen en uiteindelijk een depressie; dat blijft nu allemaal uit, ik ben alleen moe.
Dat ben ik gewend zou ik willen zeggen, maar ik heb stiekem wel de hoop dat ik deze keer na 2 weken wél meer energie heb.
Sinds ik medicijnen slik voor mijn autisme merk ik dat ik op veel dingen veel meer zoals een 'normaal' mens reageer, zowel lichamelijk als geestelijk.

Waar ik wel last van heb is niet dat ik verlang naar een sigaret, maar naar het gevoel wat een sigaret roken mij opleverde (waardoor ik eigenlijk dus weer wil gaan roken, want ik heb nog niks ter vervanging van dat gevoel gevonden).
Ook had ik erg last van benauwdheid en kortademigheid gekregen door het roken en ik merk nog weinig verschil nu dat ik gestopt ben, ik kijk er erg naar uit dat dat beter word.
En nog een gekke bijwerking: gisteren vond ik alles wat ik tegenkwam stinken en had ik alleen maar trek in kaas! ;)
En mijn gedachten slingeren heen en weer tussen 'wat gaat het langzaam allemaal, hoe houd ik dit vol?' en 'alweer een week voorbij, dat is ook hard gegaan!'

Ik vind het moeilijk, maar ik wil het nu écht écht écht vol blijven houden, het doel is duidelijk!
- ik wil weer een betere conditie
- ik wil mijn tijd beter besteden
- ik wil mijn geld beter besteden
- ik wil niet meer roken als we de sleutel krijgen van het nieuwe huis

Ik houd jullie op de hoogte!


donderdag 7 september 2017

Afwijkend ritme

Ik leef in een heel ander ritme dan de meeste mensen.

Sowieso werk ik natuurlijk veel 's nachts waardoor ik overdag ook slaap, maar dat is niet het enige.
Die nachten zijn ideaal voor mij, omdat ik mijn slaap nu in tweeën krijg.

Het was al zo dat ik op vrije dagen vaak 's middags even ging liggen om de dag beter door te komen.
En als ik bijvoorbeeld moe ben van een druk weekend dan moet ik dat ook echt doen anders dan red ik het niet.

'Normale' mensen slapen 7 à 8 uur per nacht en zijn dus 16 uur achter elkaar wakker.
Als ik op een niet-werkdag om half acht uit mijn bed kom ga ik altijd rond één uur een poosje liggen, doe ik dat niet stort ik meestal rond half vier in.

Ik merk dan ook dat ik meer rust nodig heb dan andere mensen, want ik raak sneller overprikkeld en dat uit zich in moe zijn (ik heb hier een uitgebreid artikel gevonden over overprikkeling bij autisten voor wie het interessant vind, het is in ieder geval voor mij heel herkenbaar!)
Belangrijk is dat ik mijzelf die rust dan ook gun, als ik langere tijd blijf doorlopen raak ik oververmoeid of depressief (burn-out klachten) en kan ik zeker niks anders dan in mijn vrije tijd op bed liggen.
Helaas heb ik dat al diverse keren meegemaakt, vooral vóórdat ik mijn diagnose kreeg.

En waar andere mensen 's avonds nog even vrolijk de stofzuiger pakken voor een rondje door de woonkamer of nog even de afwas doen, plof ik op de bank als de kinderen op bed liggen; dan ben ik helemaal op.
Dan kijk ik nog even tv waardoor mijn hoofd de kans krijgt om mijn dag te verwerken en dan ga ik naar bed (nog een artikel over prikkelverwerking, maar hierbij gaat het mij om de achtste paragraaf, dat autisten 'schakeltijd' nodig hebben).

Dat maakt ook dat de tijd die ik heb om bijvoorbeeld mijn huishouden te doen of een hobby uit te oefenen, best schaars is.
En soms is die energie helemaal niet aanwezig, dan zit ik de hele dag energie te verzamelen om de keuken op te ruimen, om uiteindelijk toch eten te bestellen omdat het niet lukt.
Dat is, zoals je je kunt voorstellen, enorm frustrerend en hoewel het steeds minder voorkomt, kan ik dan ook echt boos op mijzelf en mijn 'aandoening' worden.

Gelukkig heb ik ook periodes dat het goed gaat en dat het allemaal wél lukt.
En dat komt steeds vaker voor omdat er in het dagelijks leven steeds minder moet, door opruimen en hulp.
Dat is soms ook een valkuil, dan word ik overmoedig en doe ik teveel waardoor zich een slechte periode aandient.
Maar als ik mij zoveel mogelijk houd aan bovenstaand ritme, loopt het het lekkerst.

Hoe zit jullie ritme er uit?